Η οικολογική συνείδηση των ντόπιων παράκτιων ψαράδων της Αλοννήσου για την προστασία του περιβάλλοντος – της χλωρίδας και της πανίδας – ξεκινάει πολύ πριν το 1992 που ψηφίστηκε το Προεδρικό Διάταγμα για την ίδρυση του Πάρκου.

 

Οι πατεράδες μας, με δική τους πρωτοβουλία, ως μέλη του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Αλοννήσου, χωρίς να τους το επιβάλει κανένας, αποφάσισαν να δημιουργήσουν το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο, το μεγαλύτερο της Ευρώπης, για την προστασία των ιχθυοαποθεμάτων και της μεσογειακής φώκιας. Ένα μεγάλο ενυδρείο, όπου θα αναπαράγονται τα ψάρια και θα πολλαπλασιάζονται οι φώκιες.

Εμείς, οι παράκτιοι επαγγελματίες αλιείς της Αλοννήσου σταθήκαμε πρωτεργάτες στη δημιουργία του Πάρκου, προστατεύοντας το οικοσύστημα της περιοχής, όπου σήμερα έχει αναπτυχθεί πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Άλλωστε, χωρίς τη δική μας προστασία, πώς θα μπορούσαν όλα αυτά τα χρόνια τα προστατευόμενα είδη να αυξάνουν τους πληθυσμούς τους;

Οι φώκιες πλήθυναν και υπάρχουν γιατί εμείς τις προστατεύουμε, παρόλο που η αύξηση του πληθυσμού τους δημιουργεί για εμάς αρνητικές συνέπειες, όπως καταστροφή των αλιευτικών μας εργαλείων και αρπαγή των αλιευμάτων που με κόπο αλιεύουμε.

Είναι πεποίθησή μας ότι άνθρωπος και περιβάλλον πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά, χωρίς να θίγεται ούτε η μία ούτε η άλλη πλευρά. Το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά αν δεν έχει ως σύμμαχο την τοπική κοινωνία και ειδικά τους ντόπιους αλιείς. Οι ίδιοι λοιπόν τηρούμε τη νομοθεσία και επαγρυπνούμε  για τη φύλαξη.

Με δική μας πρωτοβουλία ζητήσαμε περιορισμό αλιευτικών πεδίων και αλιευτικών εργαλείων (π.χ. αλιεία με μάτι διχτυού 22 χιλ. και άνω, για να επιβιώνουν τα μικρά ψάρια). Το ψάρεμα γίνεται με κάποιους περιορισμούς, που επιτρέπουν την ανανέωση των ιχθυαποθεμάτων, π.χ. δίχτυα με συγκεκριμένο άνοιγμα, καθορισμένες ώρες ψαρέματος κλπ. Ήταν βέβαια δύσκολο να προτείνουμε περιοριστικά μέτρα στο επάγγελμά μας, κάνοντας το μεροκάματό μας ακόμα πιο δύσκολο, αλλά ξέραμε ότι θα έχει μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα.

Οι παράκτιοι επαγγελματίες αλιείς της Αλοννήσου αποτελούμε τον μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στις Βόρειες Σποράδες. Επιθυμούμε να υπάρχει επαρκής φύλαξη εντός του Πάρκου, ώστε να προφυλάσσεται το επάγγελμά μας από την παράνομη αλιεία και συγχόνως να προστατεύεται το περιβάλλον. Στόχος είναι να γίνει πάταξη της παράνομης αλιείας εντός του Πάρκου, της υπεραλίευσης, της αρχαιοκαπηλίας (καθώς στην περιοχή μας υπάρχουν ναυάγια χιλιάδων ετών) κτλ.

Εμείς πήραμε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του Πάρκου, εμείς το προστατεύουμε κι εμείς θα το παραδόσουμε στην επόμενη γενιά, όπως μας το παρέδωσαν οι πατεράδες μας. Πιστεύουμε ότι αν δεν είχε θεσπιστεί στην περιοχή μας το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο, θα είχε σβήσει η παραδοσιακή παράκτια αλιεία.

Γνωρίζουμε  τις ιδιαιτερότητες της περιοχής μας, την οποία όλα αυτά τα χρόνια προστατεύουμε ως κόρη οφθαλμού, καθώς έχει ζωτική σημασία για την επιβίωση των οικογενειών μας. Θέλοντας να παραδώσουμε αυτόν τον τόπο ανέπαφο στα παιδιά μας, πιστεύουμε ότι εμείς, οι ντόπιοι παράκτιοι αλιείς πρέπει να προστατεύουμε το Πάρκο, αφού εξαρτώμαστε από αυτό για το καθημερινό δύσκολο μεροκάματο και την επιβίωσή μας.